Just a drop of water

General

Inej keek met haar mat blauwe ogen naar witte wolvin. In haar hoofd kwam ene plan, zowel voor hun prooi als voor Shay, maar of het doorging was een vraag die ze pas kon beantwoorden als dit goed ging. De geur van de vreselijke katachtige werd sterker en al gauw kwam een jonge lunx in zicht, de wind stond hun kant op en het beest was nog is met zijn rug naar hun toegedraaid! Wat een geluk. Inej knikte naar de witte wolvin en sloop om hem beest heen. Ze zag hoe het Shay op de rug sprong. Toen dat eenmaal gedaan was sprong ze zelf tevoorschijn en greep de achterbeen vast en trok er stevig aan. Haar mond vulde zich met bloed terwijl ze trok aan de spieren. Als ze het beest maar omver kregen, daarna zouden ze er een einde aan maken, de taak van Shay was om hem op de grond te krijgen en zij zou er een einde aan maken.

Soldier

"You can knock me down with body blows, but you cannot break my hope. Weak knees, can’t stand, raise up your hands, don’t walk
away. Been sucker punched but I’m not down, my feet have never left the ground. It’s a fight that I can
fix. Like a cut that
needs a stitch, and somehow through it
all I stand still undefeated. We're the ones that take the beating. Get back up and we're still breathing. We are the ones. We'll take the hit straight to the face,
and never look the
other way. I'm
still undefeated"

Zodra haar poten de grond raakte draaide ze zich meteen weer om naar de katachtige voor een eventuele aanval nog op te kunnen vangen. Inej had de lynx echter al vast bij een van de achterpoten. Meteen schoot de witte wolvin er weer op af, met een simpele schijnbeweging kon ze haar tanden in zijn nek zetten. Met haar flank duwde ze tegen die van de wolf aan. Omdat Inej de achterpoot aan de andere kant vast had was het nog niet vreselijk moeilijk om het dier omver te krijgen. Op het moment dat het haar te makkelijk leek voelde ze een klauw over haar flank gaan van de lynx die ze zonet naar de grond had gewerkt. Haar poten zette ze tegen het beest aan om die op de grond te houden. Ze moest steeds opnieuw haar poten verzetten om de lynx op de grond te kunnen houden.

General

De lynx was duidelijk niet opzijn beste vandaag en was opzoek geweest naar voedsel. Inej gromde even als ze voelde hoe de klauw van de achterpoot over haar borstkast ging. Inej rukte met al haar kracht aan de vaste stuk en liet los toen Shay weer vast had. Zo snel ze kon ging ze naar de voorstuk en greep zijn kraag vast. haar tanden boorde zich in het vacht tot ze op iets stootte wat hard was. Met haar krachtige kaken beet ze door en rukte ook wat. Steeds langzamer ging het beest bewegen en ze voelde hoe de laatste kracht er uit ging. Tevreden liet Inej de katachtige los en liep naar Shay met een bezorgde blik ' Niks ernstigs?' vroeg ze wijzend op de plek waar de klauwen langs waren geweest. Het verse witte sneeuw was nu rood.

Soldier

"You can knock me down with body blows, but you cannot break my hope. Weak knees, can’t stand, raise up your hands, don’t walk
away. Been sucker punched but I’m not down, my feet have never left the ground. It’s a fight that I can
fix. Like a cut that
needs a stitch, and somehow through it
all I stand still undefeated. We're the ones that take the beating. Get back up and we're still breathing. We are the ones. We'll take the hit straight to the face,
and never look the
other way. I'm
still undefeated"

Het duurde niet lang voor Inej's tanden in de nek van de lynx geboord waren. Shay merkte hoe het gespartel van het beest langzaam minder werd tot het uiteindelijk stopte. De witte wolvin bleef echter vasthouden tot Inej los liet. 'Niks ernstigs?' Werd met een bezorgde blik wijzend naar haar flank gevraagd door Inej. Rustig schudde de witte wolvin met haar kop. "Ik heb vele malen erger gehad. Jij okay?" Antwoordde ze en stelde ze de vraag meteen weer terug naar Inej. Zij was maar een gewone soldier terwijl Inej de General was. Over het algemeen werd de gezondheid van de General net iets belangrijker gevonden gezien die veel meer belangrijke taken had.

» The drop